The Louise Jones era began with one of Creepy's best singles! With DuBay gone, no real editor is listed. Instead, James Warren was listed as editor-in-chief, while Jones was still listed as associate editor. In fact, Warren was nervous about promoting Jones to the position of editor and she had dared him to let her do the job in secret for a while to convince him. In reality, she acted as an editor here. Sanjulian turned in his best cover for Warren Publications, a beautiful young blonde standing in front of a tombstone, clutching a bloodied, severed hand tightly to her bosom. All of the stories are good, but two of them are easily in the top twenty Warren stories. 'The Super-Abnormal Phenomena Survival Kit!' by Stenstrum & Severin was a very funny spoof of the kind of ads that Warren, among others, placed himself in the back of their magazines. In fact, this spoof reportedly bothered Jim Warren a bit for his mockery of those ads, until someone pointed out that readers who enjoyed the spoof might take a closer look at the ads. John Severin was the perfect choice to illustrate this story, having created hundreds of comic parodies for Mad, Cracked and Sick! Stenstrum's script is perfect and actually rather ferocious in raking the often silly ads over the coals. It must have been a very popular story for both the writer and the readers, because from then on Stenstrum's scripts were more humorous than serious. The other great story, and my personal favorite of all the Warren stories, was 'The Shadow Of The Axe!'. Once again, the perfect performer was chosen for this gruesome tale that centered on a late 19th century ax murderer, his wife and their young son. The son slowly becomes aware that something is seriously wrong with dad, while mom seems to languish with the same unspoken knowledge. In just six pages, artist Russ Heath quickly captured the location, characters, and living conditions appropriate to the time period, including accurate depictions of the family, the chores, the daily life of a 19th-century farm and town, then artfully brought to the before the son slowly became aware of the circumstances surrounding a serial killer's rampage, but all the while still telling a clear story that left no doubt in the reader's mind about what happened, when it happened, and why it happened . Sim, the future writer/artist of Cerebus, was just getting started {his professional debut was just the year before in a Skywald magazine} but you'd never know from the witty, clever script. This, along with 'Gamal And The Cockatrice', 'Collector's Edition' and 'Thrillkill' are probably the best four scripts Warren ever bought. The last three panels of the story take everything you expected from the story and give them not so much an O. Henry twist, but rather a subtle adjustment. Delicious and thoroughly satisfying. The 1975 Warren Awards went to Ken Kelly for Best Cover, Berni Wrightson for Best Artwork for "The Muck Monster," Best Writer/Artist for Fernando Fernandez for "Good-Bye, My Love, Good-Bye!", Best Story for Jim Stenstrum for "Thrillkill," John Severin's Best All-Around Artist, Bruce Bezaire's Best All-Around Writer, and Special Awards for Excellence for Manuel Sanjulian and Alex Toth.
This text has been translated automatically from Dutch
Click here for the original text
Het tijdperk van Louise Jones begon met een van Creepy's beste losse nummers! Nu DuBay weg is, wordt er geen echte editor vermeld. In plaats daarvan werd James Warren vermeld als hoofdredacteur, terwijl Jones nog steeds werd vermeld als associate editor. Warren was zelfs nerveus over het promoten van Jones tot de functie van redacteur en ze had hem uitgedaagd om haar het werk een tijdje in het geheim te laten doen om hem te overtuigen. In werkelijkheid fungeerde ze hier als redacteur. Sanjulian leverde zijn beste dekmantel in voor Warren Publications, een mooie jonge blondine die voor een grafsteen staat en een bebloede, afgehakte hand stevig tegen haar boezem drukt. Alle verhalen zijn goed, maar twee ervan staan gemakkelijk in de top twintig van Warren-verhalen. ‘The Super-Abnormal Phenomena Survival Kit!’ van Stenstrum & Severin was een erg grappige spoof van het soort advertenties dat onder andere Warren zelf achter in hun tijdschriften plaatste. In feite stoorde deze spoof Jim Warren naar verluidt een beetje vanwege zijn spot met die advertenties, totdat iemand erop wees dat lezers die van de spoof genoten, de advertenties misschien wat nauwkeuriger zouden bekijken. John Severin was de perfecte keuze om dit verhaal te illustreren, aangezien hij honderden komische parodieën had gemaakt voor onder meer Mad, Cracked and Sick! Het script van Stenstrum is perfect en eigenlijk nogal woest in het harken van de vaak dwaze advertenties over de kolen. Het moet een erg populair verhaal zijn geweest voor zowel de schrijver als de lezers, want vanaf dat moment waren de scripts van Stenstrum meer humoristisch dan serieus. Het andere geweldige verhaal, en mijn persoonlijke favoriet van alle Warren-verhalen, was ‘The Shadow Of The Axe!’. Opnieuw werd de perfecte artiest gekozen voor dit gruwelijke verhaal dat zich concentreerde op een laat 19e-eeuwse bijlmoordenaar, zijn vrouw en hun jonge zoon. De zoon wordt zich er langzaam van bewust dat er iets ernstig mis is met papa, terwijl mama weg lijkt te kwijnen met dezelfde onuitgesproken kennis. In slechts zes pagina's legde kunstenaar Russ Heath snel de locatie, karakters en levensomstandigheden vast die geschikt waren voor de tijdsperiode, inclusief nauwkeurige afbeeldingen van het gezin, de klusjes, het dagelijkse leven van een 19e-eeuwse boerderij en stad, en bracht vervolgens kunstig naar de voordat de zoon zich langzaam bewust werd van de omstandigheden rond de razernij van een seriemoordenaar, maar al die tijd nog steeds een duidelijk verhaal vertelde dat bij de lezer geen twijfel liet bestaan over wat er gebeurde, wanneer het gebeurde en waarom het gebeurde. Sim, de toekomstige schrijver/kunstenaar van Cerebus, was toen net begonnen {zijn professionele debuut was net het jaar ervoor in een Skywald-tijdschrift} maar je zou het nooit weten aan de hand van het geestige, slimme script. Dit, samen met ‘Gamal And The Cockatrice’, ‘Collector’s Edition’ en ‘Thrillkill’ zijn waarschijnlijk de beste vier scripts die Warren ooit kocht. De laatste drie panelen van het verhaal nemen alles wat je van het verhaal verwachtte en geven ze niet zozeer een O. Henry-draai, maar eerder een subtiele aanpassing. Heerlijk en grondig bevredigend. De Warren Awards van 1975 gingen naar Ken Kelly voor beste covers, Berni Wrightson voor beste tekenwerk met 'The Muck Monster', beste schrijver/artiest voor Fernando Fernandez voor 'Good-Bye, My Love, Good-Bye!', beste verhaal voor Jim Stenstrum voor 'Thrillkill', beste allround artiest van John Severin, beste allround schrijver van Bruce Bezaire en speciale onderscheidingen voor excellentie voor Manuel Sanjulian en Alex Toth.
