Een integraalband is een bindwijze waarmee een flexibele (halfronde) rug wordt verkregen waardoor het boek makkelijk opengeklapt kan worden zonder de rug te knakken. Dit soort bandjes waren meestal geplastificeerd, waardoor een half harde kaft werd verkregen, ergens tussen een echte slappe kaft en een harde kaft in. De bindwijze is niet nieuw want ook in de vijftiger jaren heeft Bruna een paar reeksen uitgegeven die op dezelfde manier “gebonden”waren, zoals de “Kleine Bruna Bibliotheek” en de (nieuwe) “Balken-serie”. Maar ook andere uitgevers hebben dit wel toegepast, zoals bij de Corona pockets van Kroonder.
In 1983 begon Bruna weer met deze uitvoering, wat ze volgehouden hebben tot 1987. Echter in 1984 stond er ineens op de achterkant: “dit is een Beterback”, soms gevolgd door: “de beter gebonden paperback”. De uitgaven als zodanig uit deze “reeks” zijn als zodanig goed te herkennen aan de achterkantjes. Echter waar het er niet opstaat zijn het dus gewoon “paperbacks” of “gebonden boeken” aangezien het veld “Type boek” een gesloten lijst is, die de termen “Integraalband” of “Gebonden paperback” niet kent.