Alan Parsons is een Britse componist, musicus en producer. Hij is bekend als producer van "Pink Floyd" (Dark Side Of The Moon) en werkte bij de "Abbey Road Studios".
Later richtte hij in de jaren '70 de band "The Alan Parsons Project" op. Met veel bekende studiomuzikanten maakte deze band gepolijste conceptalbums. Het bekendst zijn het op single uitgebrachte "The Turn Of A Friendly Card" (gezongen door Chris Rainbow) en het door ex-Zombies zanger Colin Blunstone gezongen "Old and Wise". De grootste hit van "The Alan Parsons Project" was het door zijn kompaan en co-producer Eric Woolfson gezongen "Don't answer me".
Al vroeg was duidelijk dat zijn interesse bij de muziek lag. Hij leerde als kind piano en fluit spelen, pikte als tiener de gitaar op en speelde op school zowel solo als in diverse bandjes.
Parsons werkte als (assistent)-technicus mee aan "Abbey Road" van "The Beatles", aan verschillende platen van "Wings", aan platen van de "The Hollies" ("He Ain't Heavy He's My Brother" en "The Air That I Breathe") en van "Pink Floyd" ("Atom Heart Mother" en "Dark Side of the Moon", waarvoor hij een Grammy Award kreeg). Hij produceerde albums van John Miles, Steve Harley & Cockney Rebel, "Pilot" (Magic) en Al Stewart (Year of the cat).
In 1976 besloot Alan Parsons voor zichzelf te beginnen. Als producent bracht hij projecten, waarvoor hij eerst zelf het basisidee verzon. Vervolgens werkte hij zijn ideeën verder uit met zijn vaste componist Eric Woolfson (die de meeste nummers schreef) en contracteerde hij geschikte (studio)musici. Daarmee nam hij de albums op, zogeheten conceptelpees, waarbij alle nummers een onderdeel vormen van een basisonderwerp. Het was allemaal bedacht, soms wat pretentieus, maar Parsons roem bereikte hoge toppen. Voor zijn eerste project "Tales of Mystery and Imagination - Edgar Allan Poe" (1976) kreeg hij een Grammy Award. Er volgden nog twee elpees: "I Robot" (1977) en "Pyramid" (1978).
In 1978 verhuisde Parsons naar Zwitserland, waar hij zijn eigen platenstudio liet bouwen. In eigen beheer volgden nog veel platen, waarbij hij met verschillende artiesten samenwerkte, zoals met Colin Blunstone en John Miles. Er ontstonden platen als "The turn of a friendly card", "Eye in the sky" en "Ammonia avenue".
In 1990 ontstond er een breuk tussen Alan Parsons en Eric Woolfson. De laatstgenoemde wilde verder met het schrijven en arrangeren van musicals. Parsons wilde verder met de conceptalbums. Na het vertrek van Woolfson verschenen nog verschillende albums. Geen van alle had veel succes. De laatste jaren is Parsons aan het toeren met zijn "Alan Parsons Live Project".