Armando Anthony "Chick" Corea is een Amerikaans jazzpianist/toetsenist en componist.
Onder collega-jazzpianisten wordt Corea beschouwd als een van de meest invloedrijke pianisten sinds Bill Evans. Hij nam deel aan de ontwikkeling van de fusion-beweging als lid van Miles Davis' groep in de jaren zestig en vervolgde dit pad individueel met Return to Forever. Momenteel is hij actief bezig met zijn Elektric Band.
Hij speelde met Herbie Hancock, Sarah Vaughan, Miles Davis, Gary Burton, Chaka Khan en Friedrich Gulda; zijn stijl werd beïnvloed door Ornette Coleman, John Cage en Karlheinz Stockhausen.
Corea werd geboren in Chelsea, Massachusetts. Zijn vader, trompettist, was leider geweest van een Dixieland-groep in Boston in de jaren dertig en veertig en gaf Chick toen hij ongeveer vijf jaar oud was klassieke pianoles. Door zijn kennismaking op vroege leeftijd met jazzmuziek, werd hij beïnvloed door bebop-sterren als Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Horace Silver en Bud Powell.
In maart 1968 gaf Corea zijn meest invloedrijke album Now He Sings, Now He Sobs uit met bassist Miroslav Vitouš en drummer Roy Haynes. De tweede helft van het nummer Steps - What Was is een vroege versie van La Fiesta dat op het debuut van Return to Forever voor het eerst verschijnt.
In september 1968 sloot hij zich aan bij de band van Miles Davis en speelde hij mee op Filles de Kilimanjaro, In a Silent Way en Bitches Brew. In deze periode experimenteerde Corea met elektrische keyboards, voornamelijk de Fender Rhodes-elektrische piano.
Toen hij Davis in het begin van de jaren zeventig verliet, werd hij als leider actief in verscheidene projecten: hij begon in 1970 met "Circle", een avant-gardejazz-groep met Anthony Braxton, Dave Holland en drummer Barry Altschul.
In 1972 richtte hij "Return to Forever" op. Return to Forevers line-up wisselde vaak over een periode van vijf jaar, maar bassist Stanley Clarke zou, naast Corea, constant aanwezig blijven. De eerste formatie met zangeres Flora Plurim, haar echtgenoot Airto Moreiro op drums/percussie en saxofonist Joe Farrell, speelde voornamelijk latin-georiënteerde fusion, cfr. hun zelfgetiteld platendebuut bij ECM Records, waar Corea's bekende composities Crystal Silence en La Fiesta vandaan kwamen. Midden jaren 70 bereikte de band haar hoogtepunt met het album Romantic Warrior.
Corea was ook actief als componist. Hij heeft een reeks naar verhouding simpele maar aantrekkelijke studiestukken geschreven die bij pianoleerlingen geliefd zijn.
Nadat hij begin jaren tachtig enige tijd klassieke composities schreef keerde hij halverwege de jaren tachtig weer terug naar de jazz. Met de Chick Corea Elektric Band (Dave Weckl drums; John Patitucci bas; Eric Marienthal saxofoon en diverse gitaristen waaronder Frank Gambale) bleef hij vanaf de jaren tachtig een belangrijke rol in de fusion spelen.